اهداف مورد نظر در فرآیند فلز کاری چیست؟

مهمترین هدف‌ فرآیند فلز کاری ، بوجود آوردن شکل‌های جدید با استفاده از قطعات فلزی است. این فرآیندها شامل تماس دو قطعه‎ی فلزی یعنی ابزار و قطعه‌کار می‌باشد که این تماس‌ها هم شامل جریان پلاستیک گونه‌ی قطعه‎کار تحت فشار ابزارکار (فرآیند شکل‌دهی فلزها) و هم شامل بوجود آوردن یک شکل جدید با استفاده از جداکردن کنترل شده‌ی مقداری از قطعه‎کار، توسط ابزار (عملیات برش فلزات)، می‌باشد. تغییر شکل پلاستیک گونه‌ی قطعات فلزی به ما این امکان را می‌دهد که شکل مطلوب خود را بدون تکه‌تکه کردن قطعه کار بدست آوریم. وقتی شکل موردنظر با جداکردن تکه‌هایی از فلز (قطعه کار)، بصورت تراشه، بدست می‌آید، عملیات انجام شده به عنوان عملیات برش شناخته می‌شود.

در خلق شکل‌های جدید از فلزها توسط فرآیند فلز کاری ، شاهد پدیده‌هایی مثل اصطکاک زیاد، دمای بالا و سایش ابزار خواهیم بود. در نتیجه روانکاری در عملیات فلزکاری هم بر میزان کارایی و اثربخشی فرآیند فلز کاری و هم بر بازده کلی عملیات تولید تأثیر می‌گذارد.

در فرآیند فلز کاری با شرایط معمولی، اغلب از رژیم روانکاری هیدرودینامیک استفاده می‎شود. در این حالت ضخامت لایه‌ی روانکار در محل تماس ابزار تراش و قطعه کار به اندازه‌ای است که از تماس مستقیم دو سطح جلوگیری کند. ضخامت لایه‌ی روانکار در مقایسه با اندازه‌ی میانگین مولکول‌های تشکیل‌دهنده‌ی آن، بسیار ضخیم‌‌تر است، در نتیجه خواص فیزیکی و ماکرسکوپی روغن از جمله گرانروی تأثیر بسزایی در کارایی روانکار در چنین رژیمی خواهد داشت.